obarczać

obarczać
obarczać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl_8}}– obarczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dawać komuś jakiś ciężar do dźwigania (także: na ramiona), obładowywać, obciążać czymś kogoś lub coś; objuczać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obarczyła go swymi walizkami. Obarczyć muła bukłakami pełnymi wody. Wozy obarczone do granic możliwości. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zmuszać kogoś do wzięcia na siebie jakichś obowiązków, zlecać komuś jakieś zadanie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obarczał swych pracowników mnóstwem poleceń. Obarczyć męża robieniem zakupów. Przepisy obarczają szefa kuchni obowiązkiem przechowywania próbek posiłków do kontroli. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'obciążać kogoś moralną odpowiedzialnością za coś, czynić za coś odpowiedzialnym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obarczał go winą za śmierć swego brata. Liczne zbrodnie obarczały jego sumienie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}zwykle w stronie biernej {{/stl_8}}{{stl_7}}'zmuszać do utrzymania, wychowania kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Życie obarczyło ich dwojgiem kalekich dzieci. Ktoś obarczony licznym potomstwem, zniedołężniałymi rodzicami. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» …   Słownik języka polskiego

  • obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obarczyć — → obarczać …   Słownik języka polskiego

  • zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… …   Słownik frazeologiczny

  • zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… …   Słownik frazeologiczny

  • bark — I m III, D. u, N. barkkiem; lm M. i 1. «zespół kości łączący kończynę górną (u zwierząt przednią) z tułowiem» KoścI barku. Lewy, prawy bark. 2. zwykle w lm «górna część grzbietu poniżej karku od jednego stawu ramiennego do drugiego; ramiona» Mieć …   Słownik języka polskiego

  • ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… …   Słownik języka polskiego

  • cisnąć — Va, cisnąćnę, ciśniesz, ciśnij, cisnąćnął, cisnąćnęła, cisnąćnęli, ciśnięty (ciśniony) 1. dk → ciskać 2. dk «wyrzucić coś, pozbyć się czegoś» Ciśnij ten łach i kup sobie coś nowego. 3. ndk «wywierać nacisk, napierać na coś; gnieść, tłoczyć,… …   Słownik języka polskiego

  • obarczanie — ↨ obarczanie się n I rzecz. od obarczać (się) …   Słownik języka polskiego

  • obligować — ndk IV, obligowaćguję, obligowaćgujesz, obligowaćguj, obligowaćował, obligowaćowany przestarz. «nakładać obowiązek, zobowiązywać, obarczać długiem wdzięczności» Podarunki obligowały go do wzajemności. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”